Złamania w przebiegu osteoporozy w powszechnym mniemaniu występują u osób z niską masą kostną typową dla osteoporozy. Niemniej wiele złamań dotyczy osób, które mają prawidłową masę kostną. Pomiar densytometryczny odzwierciedla tylko ilość tkanki kostnej a zaburzenia jakościowe nie mogą być ujawnione.

Poniżej prezentuję ciekawe badania mające na celu ujawnienie innych cech w grupie 7219 pacjentów (84% kobiet) w wieku ponad 50 lat z przebytym złamaniem mogących wskazywać na przyczynę wystąpienia złamania. Masa kostna była w granicach prawidłowych u 8,6% osób. W grupie badanej dokonano także obliczenia ryzyka złamań wg skali FRAX dla tzw. dużych złamań (biodro, kręgosłup, ramię i przedramię) oraz osobno tylko dla biodra. Jako duże ryzyko przyjęto próg 20%
dla dużych złamań i 3% dla złamań biodra. Okazało się, że łączna analiza występowania osteoporozy (czyli stan gdy była niska masa kostna) oraz ocena ryzyka złamań wg skali FRAX wskazuje, że osoby, które doznały złamania przy obecności prawidłowej masy kostnej miały podwyższone ryzyko złamań. Wydaje się, że takie informacje powinny skłaniać do wnikliwej analizy pod kątem możliwości ryzyka złamań nie tylko osób z osteoporozą, ale także takich, które mają inne czynniki ryzyka np. palą papierosy, stosują niektóre leki, z rodzinnym występowaniem złamań biodra lub obecnością innych chorób sprzyjającym zaburzeniom gospodarki mineralnej człowieka. Sam wynik badania diagnostycznego nie przesądza sprawy, przysłowiowy „dr Google” nie zastąpi myślenia lekarskiego...