| Cukrzyca typu 1 czyli jej typ, który wymaga podawania insuliny od dawna jest postrzegana jako stan
obniżający masę kostną czyli sprzyjający osteoporozie. W konsekwencji procesu zaniku kostnego
zwiększa się oczywiście częstość złamań powstałych w wyniku niewielkiego urazu, zwykle upadku z
wysokości własnego ciała. Z pewnością pacjenci z cukrzycą powinni mieć wykonywane badania
densytometryczne na wczesnym etapie choroby w celu wykrycia obniżenia masy kostnej i podjęcia
stosownych działań leczniczych.
Niemniej warto zastanowić się jakie czynniki związane z samą cukrzycą mogą zwiększać zagrożenie
wystąpienia osteoporozy w tej grupie pacjentów. Interesujące dane zaprezentowała grupa badaczy z USA
i Kanady, którzy przez okres 30 lat poddali obserwacji grupę 1441 pacjentów. Wykonywano u nich szereg
badań diagnostycznych oraz skrupulatnie oceniano skuteczność leczenia cukrzycy. Okazało się, że
czynnikami sprzyjającymi obniżaniu się masy kostnej były nieskuteczne obniżanie stężenia glukozy oraz
występowanie powikłania cukrzycy w postaci niewydolności nerek. W tych przypadkach masa kostna
obniżała się dla kręgosłupa i szyjki kości udowej.
Jakie wnioski należy wyciągnąć z tego wieloletniego badania? Przede wszystkim trzeba prowadzić
systematyczne, skrupulatne leczenie cukrzycy tak by stężenie glukozy utrzymać w granicach normy.
Sądzę, że omawiana publikacja powinna także skłaniać do zlecania wykonywania badań
densytometrycznych tak by wykryć obecność rozwoju osteoporozy na wczesnym etapie i podjąć
odpowiednie kroki zapobiegające dalszemu procesowi chorobowemu i złamaniom w przyszłości.
Należy pamiętać, że podstawowy cel postępowania lekarskiego to zapobieganie wystąpieniu pierwszego
złamania gdyż po pierwszym złamaniu istotnie wzrasta ryzyko kolejnych złamań. |
