Omawiam interesujący artykuł naukowy dotyczący występowania złamań. Nim przejdę do prezentacji jego wyników należy podać definicje słów: sarkopenia, osteosarkopenia, osteopenia i osteoporoza. Sarkopenia to zmniejszona masa mięśni szkieletowych, to zjawisko jest typowe dla osób starszych, zwiększa ryzyko upadków co może prowadzić do zwiększenia liczby nowych złamań. Zwykle po 60-ce masa mięśni szkieletowych zmniejsza się o 0,5-1% rocznie.

Osteosarkopenia to równoczesne występowanie zmniejszonej masy mięśni szkieletowych oraz osteoporozy.
Osteopenia to obniżona masa kostna a osteoporoza to stan (choroba) gdy występuje duże obniżenie masy kostnej.

Badanie przeprowadzono u 481 osób z przebytym złamaniem osteoporotycznym w średnim wieku 78 lat. W analizie biorącej pod uwagę liczne czynniki ryzyka złamań obecność osteosarkopenii istotnie zwiększało ryzyko wystąpienia kolejnych złamań. Wobec małej liczby osób z sarkopenią i prawidłową masą kostną nie można było sprawdzić czy sama zmniejszona masa mięśniowa także zwiększa ryzyko złamań.

Jakie praktyczne znaczenie mają te wyniki?
Od około 60-tego roku życia występuje proces równoległego zaniku mięśni szkieletowych (sarkopenia) i tkanki kostnej (osteoporoza). Objawia się to zmniejszeniem się masy ciała a objawem osteoporozy może być zaokrąglenie pleców określany czasem mianem „garbu wdowiego”. Oba te zjawiska są niepokojące, stąd potrzeba działań prewencyjnych. Należy stosować dietę nie tylko zawierającą dużo wapnia ale także białka zwierzęcego. Drugi kierunek prewencji to stała aktywność fizyczna, głównie spacer (lub trucht lub bieg) oraz ćwiczenia oporowe. Dzięki temu możemy równocześnie zmniejszyć proces zaniku mięśni i zaniku tkanki kostnej a liczba złamań będzie mniejsza.
Zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć! To znana ciągle aktualna prawda.