Zaawansowanie zmian szkieletu zależy od wielu czynników np. stosowanych leków, innych chorób czy wpływu dziedziczenia. Ważna rolę odgrywa także dieta a czynnikiem pozytywnie wpływającym na szkielet jest wysokie spożycie białka co wykazały niektóre badania. Inne dane sugerują, że jeśli wysokiemu spożyciu białka towarzyszy niska podaż wapnia to występuje zwiększone ryzyko złamań. Ta nieoczekiwana obserwacja może wiązać się z niedoborem witaminy D
u osób po 80-ce.
Interesujące dane prezentuje omawiana publikacja, w której poddano obserwacji 158 osób w średnim wieku 87 lat. Oceniano skład diety, masę kostną oraz obecność złamań. U 48% badanych stwierdzano obniżoną masę mięśni szkieletowych, 45% miało osteoporozę a u 27% wykryto złamania kręgów. Średnie spożycie wapnia wynosiło 830 mg na dzień czyli 2/3 zapotrzebowania. Wykazano, że niskie spożycie wapnia powoduje obniżenie masy kostnej ale nie zwiększało ryzyka złamań. Stwierdzono, że osoby z niską masą mięśniową oraz towarzyszącą otyłością miały więcej złamań niż tylko w przypadku niskiej masy mięśniowej.
Jaka interpretować wyniki badania? Wydaje się, że trudno oczekiwać jednoznacznych wyników wskazujących na kluczową rolę pojedynczego czynnika, który wpływa na stan szkieletu. Stan zdrowia szkieletu jest wypadkową wielu czynników i należy dbać o zachowanie zasad profilaktyki. Jako najważniejsze elementy profilaktyki uznać należy stałą aktywność fizyczną oraz zbilansowaną dietę. Dieta musi być urozmaicona, zawierać wapń w ilości 1200 mg/dobę, 1 g biała na kg masy ciała. Typowe jest w podeszłym wieku zmniejszanie się masy mięśniowej co sprzyja rozwojowi osteoporozy i zwiększa ryzyko upadków. Podsumowując, jeśli będziemy konsekwentnie realizować zasady profilaktyki możemy istotnie zmniejszyć ryzyko upadków i złamań. Wnioski praktyczne
Najważniejsze są: dieta bogata w wapń oraz stała aktywność fizyczna.
|
